Ημέρα Πρώτη

Κοιτάζω έξω απο το παράθυρο. Όλα μοιάζουν γνώριμα. Δένδρα πράσινα στημένα κατά σειρά. Αναρωτιέμαι αν μπήκε ποτέ κανείς στον κόπο να τα ποτίσει και να τους δώσει ονόματα. Να αυτό απέναντι μου θα το ονόμαζα Αχχιλέα. Έχει μια στάση παλικαρίσια και μου θυμίζει τα νιάτα μου. Τότε που ήμουνα και εγώ ένα παλικάρι, τίμιο, γεμάτο αυτοπεποίθηση και όνειρα, φιλοδοξίες. Δίπλα από τον Αχχιλέα είναι ο Σιμών. Έχει εξωτική ομορφιά και καθόλου κουκουνάρια. Όμορφος εκθαμποτικός, κύριος με τα όλα του. Κάποτε του έμοιαζα. Κάποτε ήμουνα και εγώ κύριος με τα όλα μου. Με βλέπανε και υποκλίνονταν στον πρίγκιπα με σεβασμό με εκτήμηση. Αγαπούσανε το παλικάρι με την καθαρή καρδιά. Και τώρα ; Φτύνουν το παλικάρι της φακής.

Σκέψεις τέλος τα τηλέφωνα κτυπάνε. Πρώτη μέρα στη δουλειά μετά απο 2 βδομάδες άδεια. Λυσσάξανε όλοι λες και σε μια μέρα λύνεις όλα σου τα προβλήματα. Δωσε λίγο αέρα να αναπνεύσω..Λίγο όχι πολύ.

Πρώτη μέρα στη δουλεία , ταιλευταία μέρα του πρασίνου.
Μόλις μας ειδοποίησανε πως θα σκοτώσουν τον Αχχιλέα και τον Σιμών.