Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Απέραντη Θλίψη

Το ήξερα πως θα ερχότανε και αυτό.. Αλλά δεν ήξερα πόσο θα με επηρέαζε. Ο κόσμος είναι μικρός και αναπόφευκτα συναντάς ότι αποφεύγεις μπροστά σου, είτε αργά είτε γρήγορα. Τώρα αν πως στο ένοιωθα σίγουρα θα ακουστεί γραφικό, αλλά η αλήθεια ναι το ένοιωθα έντονα αυτές τις μέρες. Γιαυτό και μου ερχόταν και στο μυαλό ξεκάρφωτα και δειλά , σαν να με προειδοποιούσε.



Σιχαίνομαι τους γάμους. Κανείς δε φαντάζεται πόσο. Ακόμα και στον δικό μου με το ζόρι πήγα. Μετά βέβαια μου βγήκε ξινό αλλά άσχετο. Το βρίσκω σαν μια υποχρεωτική τελετή με δανεικά δώρα και υποσχέσεις. Άλλωστε ο Τερζής δεν το είπε πρώτος;

''Σου δίνω πίσω την αγάπη που μου δάνεισες''. Γενικά μου τη δίνει να νοιώθω υποχρέωση να παραστώ κάπου που δεν θέλω να είμαι. Συνάδελφος παντρευόταν. Υποχρέωση τεραστίων διαστάσεων. Τι να έκανα; Φόρεσα το καλό μου το κουστούμι και ξεκίνησα να καθαρίσω.



Η νύφη κούκλα δε λέω. Απλή λιτή χωρίς περιττά πράγματα. Φορούσε ένα όμορφο λευκό νυφικό. Μου θύμισε μια νεράιδα που είχα δει στον ύπνο μου μικρός και η μητέρα μου με έπεισε πως ήταν όργιο της φαντασίας μου. Μα θαρρώ την ξανάβλεπα και απόψε μπροστά μου. Αληθινή με σάρκα και οστά.

Χαμογέλασα. Θυμήθηκα την μέρα που παντρευόμουν πόσο όμορφη ήταν εκείνη. Την ανακαλούσα στη μνήμη μου απλά για να νοιώσω λίγη ζεστασιά. Όμορφη νέα. Αρκετά πιο νέα απο μένα. Απλή, στοργική.απλά ανθρώπινη. Με το πέπλο στα μαλλιά έμοιαζε χωρίς καμία απολύτως υπερβολή σαν μια πριγκίπισσα. Πόσο όμορφη ήταν Θεέ μου..



Ίσως όμως να μην την έφερα στο μυαλό μου όπως έπρεπε και μια δύναμη, η μοίρα ας πούμε, ήθελε να με υπενθυμίσει να μην αδικώ την πριγκίπισσα μου.

Καθόταν είδη απέναντι μου. Φορούσε ένα φόρεμα που φώτιζε τ πρόσωπό της. Ούτε που θυμάμαι χρώμα, ούτε που θυμάμαι ύφασμα. Θυμάμαι μόνο τα μαλλιά της να πέφτουν στους ώμους και μια σκιά από πίσω της να την ακολουθεί.

Το ήξερα πως θα τη συναντούσα με εκείνον. Αλλά δεν ήξερα τελικά πόση ανάγκη είχα να του σπάσω τα μούτρα. Όχι γιατί μπήκε ανάμεσα μας. Απλά δεν έκανα χάζι τα μούτρα του. Καλά εντάξει και γιατί την έκλεψε. Τόσο κακό είναι; Έμεινα να τον κοιτάζω κάποια δευτερόλεπτα δαιμονισμένα, αλλά με διέκοψε ο δίπλα.

''Θες μπύρα;''

''Όχι τις έκοψα''

Μπορεί να μην είχα πια λόγο να ζω, αλλά ελπίζω πως θα υπάρξει κάποιος λόγος να ζω προσεχώς. Έχω να προστατέψω και τα παιδιά μου από τους καρχαρίες, έτσι απλά εκείνη τη στιγμή αποφάσισα να κόψω τις μπύρες.

Με κοίταξε στα μάτια. Αμέσως έριξε το βλέμμα της στο πάτωμα.

''Όχι πριγκίπισσα μου μην ντρέπεσαι. Εγώ φταίω που πόθησα τα νιάτα σου, που πόθησα το κορμί σου, μα πάνω από όλα πόθησα την καρδιά σου. Πως μπόρεσα να ποθήσω την καρδιά σου;''

Δεν άντεξα άλλο, απλά αποχώρισα από την αυλαία ηττημένος όπως πάντα.

Δεν ήπια όμως μπύρες.

Πήγα σπίτι, ξάπλωσα ακόμα μια νύκτα στο υπέρδιπλο κρεβάτι μου και θέλησα να αποκοιμηθώ. Αλλά πριν από αυτό έκανα μια προσευχή.

''Θεε μου αν στα αλήθεια υπάρχεις φρόντισε να είναι πάντα ευτυχισμένη, φρόντισε να είναι πάντα χαμογελαστή, και χαρούμενη τα μάτια της να λαμπιρίζουν πάντα στο σκοτάδι, να φωτίζει όλους τους καταραμένους. Τα μαλλιά της πάντα να είναι λιτά και απαλά για να αγκαλιάζουν τα κρύα μάγουλα του, τα χέρια της να είναι πάντα απαλά τον ζαλίζει μέσα στον ύπνο του και το κορμί της υγιές για να φέρει τα παιδία του στον κόσμο. Και όταν θα κλάψει εξαιτίας του φέρε την στα χέρια μου να την παρηγορήσω. Θεέ μου αν υπάρχεις πες της πως ακόμα την αγαπάω και πως θα περιμένω μια ζωή για να γυρίσει να μεγαλώσουμε μαζί τα παιδιά του.’’

3 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Xθες είχα ενα γαμο γνωστου ατόμου.
Οχι δεν πηγα.
Δεν μαρεσουν αυτα και σπανια πηγαινω εστω και τυπικα.
Εχω δηλωσει τρελή σε ολους και κανω παρεα με την μοναξια μου.

Πρίγκιπας της Λάσπης είπε...

Και πολύ καλά κάνεις Μαρία μου!
Δεν μπορούσα όμως να μην πάω σ'αυτόν τον γάμο. Πέρα του ότι ήταν συνάδελφος, είναι και γιος κάποιου συμαντικού προσώπου και ανάμενε να με δει. Λόγω προαγωγής, λόγω καινούριων καθηκόντων.
Σε ευχαριστώ για το πέρασμα σου!

AlexMil είπε...

Οι γάμοι των άλλων είναι κατά κανόνα βαρετοί. Ευτυχώς εγώ παντρεύτηκα με πολιτικό και για τους άλλους ήταν λιγότερο βαρετός.
Πόσο σε καταλαβαίνω για τα υπόλοιπα, δεν μπορείς να φανταστείς, τις ίδιες ευχές και εγώ δίνω.

καλό βράδυ